میگینگو جزیره‌ای سنگی کوچک در دریاچه ویکتوریا، در کنیا است که مساحت آن به نیم هکتار هم نمی‌رسد؛ اما پرجمعیت‌ترین جزیره دنیا محسوب می‌شود.
میگینگو یک جزیره سنگی کوچک در دریاچه ویکتوریا که در کنیا واقع شده است و دارای مساحتی تنها به اندازه ۰٫۴۹ هکتار است؛ اما ۱۳۱ نفر به طور رسمی در آنجا سکونت دارند.
بعضی از منابع جمعیت این جزیره را حدود ۱۰۰۰ نفر ذکر می‌کنند. نسبت این مساحت و جمعیت باعث شده است که این جزیره، متراکم‌ترین جزیره در جهان باشد. این جزیره که از آهن پوشیده شده (بعد از اینکه شهر فلزی کوچک تقریبا تمام آن را پوشش داد)، تاریخی بسیار نامشخص دارد.
براساس برخی گزارش‌ها، در ابتدا توسط دو ماهیگیر کنیایی، دالماس تمبو و جورج کیببی، که در سال ۱۹۹۱ به اینجا آمدند، جامعه امروز این جزیره پایه‌گذاری شد. Joseph Unsubuga کسی بود که برای بار اول به این جزیره آمد و سپس بیشتر دوستان ماهیگیر خود را به آنجا برد. این‌ها داستان‌های متناقضی بودند و نبرد در آب‌های غنی از ماهی که در جزیره ایجاد شده بود، منازعه طولانی مدتی را علیه مالکیت میگینگو بین کنیا و همسایه اوگاندا ایجاد کرده بود.
از لحاظ فنی، Migingo در قلمرو کنیا واقع شده است؛ اما اوگاندا ادعا می‌کند که ماهیگیرانی که در آب‌های اوگاندا ماهیگیری می‌کنند، تنها ۵۰۰ متر دورتر از ساحل جزیره ماهیگیری می‌کنند. در سال ۲۰۰۸، زمانی که اوگاندا ارتش خود را به مینینگو فرستاد تا ماهیگیران کنیایی را خارج کند و کنترل این جزیره را به دست بگیرد، مناقشه بین دو کشور شدت گرفت و به‌عنوان کوچک‌ترین جنگ آفریقا شناخته شد.
تنش‌ها تا سال‌ها پس از آن ادامه داشت؛ اما در سال ۲۰۱۶، دو کشور آفریقایی به توافق رسیدند. ماهیگیرانی که در جزیره زندگی می‌کنند باید مالیات بدهند و اوگاندا برای جلوگیری از حمله دزدان دریایی نیروی پلیس می‌فرستد. در حال حاضر، کنیایی‌ها و اوگاندایی‌ها به طور مسالمت آمیز در میگینگو زندگی می‌کنند.
در سال ۲۰۰۹، یک سرشماری رسمی، جمعیت میگینگو را ۱۳۱ نفر اعلام کرد که قبلا برای یک جزیره کوچک سنگی بسیار زیاد بود؛ اما تعداد ساکنان براساس سرشماری اخیر مستند آر تی (RT) به حدود یک هزار نفر افزایش پیدا کرده است. جمعیت زیادی از حوزه نیل در انتظار ماهیگیری و فروش آن برای صادرات هستند.
ماهیگیرانی از کنیا، اوگاندا و تانزانیا در میگینگو گرد آمدند؛ اما با وجود اقداماتی که برای تحت کنترل گرفتن جمعیت در نظر گرفته شده، این مکان به جایی تبدیل شده است که تقریبا هیچ جایی برای راه رفتن در این شهر کوچک وجود ندارد.
آن چیزی که درباره‌ی میگینگو و جمعیت قابل توجه آن باعث تعجب شده، این است که فقط چند متر دورتر، جزیره‌ای بسیار بزرگ‌تر و کاملا غیرمعمول قرار گرفته است که یوسینگو (Usingo) نامیده می‌شود. افسانه‌ای رایج است که می‌گویند این محل خانه شیطان است و ماهیگیران می‌ترسند حتی برای لحظه‌ای آنجا بمانند، چه برسد به اینکه با خانواده‌هایشان آنجا زندگی کنند.
اما معلوم است که این موضوع، شایعه‌ای است که به‌صورت آنلاین منتشر شده است. مردم محلی هیچ چیزی در مورد شیاطین یوسینگو نشنیده‌اند؛ اما دلیلی بسیار عملی برای اقامت در جزیره پررفت و آمد خود دارند.
با وجود حضور دائمی پلیس از اوگاندا و کنیا، حملات دزدان دریایی هنوز رخ می‌دهد. حملات آن‌ها به طور مکرر و به اندازه‌ی خیلی زیاد خشونت‌آمیز نیست؛ اما هر چند ماه، ماهیگیران به دنبال باز پس گرفتن قایق‌ها و موتور قایق‌هایشان که توسط دزدان دریایی ربوده شده می‌روند و گاهی در این روند، کشته می‌‌شوند. اکثر مردم ترجیح می‌دهند در جزیره میگینگو که پرتردد و پرجمعیت است زندگی کنند تا اینکه ریسک کنند و به یوسینگو نقل مکان کنند و هنگام شب، مورد تهاجم دزدان دریایی قرار بگیرند.
Migingo همچنان جزیره پرجمعیت جهان است؛ اما ممکن نیست این عنوان را برای مدت طولانی‌تر نگه دارد. با توجه به ماهیگیری بیش از حد در اطراف جزیره کوچک، ذخیره نیل در حال کاهش یا از بین رفتن است و مردم شروع به مهاجرت به دیگر نقاط سودآور برای ماهیگیری کرده‌اند. در سال ۲۰۰۹، یک ماهیگیر در میگینگو طی یک هفته چیزی ساخت که دیگر کارگران آفریقایی طی دو یا سه ماه آن را ساختند؛ اما امروز، درآمد آن‌ها به میزان قابل توجهی کاهش یافته و زندگی در یک جزیره‌ی پرجمعیت، موجه و معقول نیست.
